Vergi Hukuku

Vergi Usul Kanunu mükerrer madde 49'un (b) bendinin birinci fıkrasının iptal edilmesi ile dava açma süresine ilişkin olarak ortaya çıkan boşluk sebebiyle; Asgari ölçüde arsa ve arazi birim değerlerinin tespitine yönelik takdir komisyonu kararlarına karşı en geç anılan kararların alındığı yılın son gününe kadar dava açılabileceği hakkında Danıştay Vergi Daireleri Kurulu kararı.

Somut olayda mükellefiyeti 30/11/2018 tarihinde sonlandırılan davacı adına düzenlenen dava konusu vergi ceza ihbarnamelerinin yaklaşık üç yıl sonra 28/07/2021 tarihinde elektronik ortamda davacıya tebliğ edilmiştir. Dava konusu ihbarnamelerin tebliğinin, davacının mükellefiyetinin sonlandırılmış olması nedeniyle elektronik tebligat yöntemi dışında diğer mali tebligat hükümleri uygulanmak suretiyle tebliğ edilmesi gerekirken, elektronik tebligat yöntemiyle tebliğ edildiği anlaşıldığından, davacı adına düzenlenen vergi ceza ihbarnamelerinin usulüne uygun tebliğ edilmemesi sebebiyle tebligat usulsüz bulunup davacının istinaf başvurusu kabul edilmiştir.

7143 sayılı Kanun'un 3 veya 4. maddesi uyarınca özel usulsüzlük cezasının yapılandırılmasından sonra, yapılandırma talebinden, anılan Kanun'da öngörülen başvuru süresi içinde idareye yazılı olarak başvurularak vazgeçilmemesi halinde, cezaya karşı dava açılamayacak ve açılan davanın esasının incelenemeyecektir.

İktisap edilmiş arsanınn iktisap tarihinden itibaren dört yıl içinde elden çıkarılan bağımsız bölümlerin satışından elde edilen gelirin değer artış kazancı olarak nitelendirilmesi gereklidir. Kişinin arsasını müteahhide devretmesi sonucu elde ettiği bağımsız bölümler olup bu taşınmazların satışından elde edilen gelir davacının sahip olduğu servetin nitelik değiştirmesinden kaynaklanmaktadır. Bu sebeple

Tarhı gereken verginin belirlenmesi sırasında, gerekli inceleme ve araştırmanın kapsamlı bir şekilde yapılmaması, mataha ilişkin verilerin hukuken geçerli bir şekilde ortaya konulmaması iptal nedenidir.

Yapılandırma kanunları kapsamındaki yapılandırma sonucunda vergi borçlarıyla ilgili olarak ortaya yeni bir hukuki durum çıkmasına karşın, bu durumun, şirket tüzel kişiliği nezdinde yapılandırma öncesinde usulüne uygun biçimde tamamlanmış olan takibin yeniden başlatılmasını başka bir ifadeyle yapılandırmanın ihlalinden sonra asıl borçlu adına yeniden ödeme emri düzenlenerek mal varlığı araştırması yapılmasını gerektirdiğinden söz edilemez.

Mükellefler adına tarh edilecek vergilerin kesinleşmesi halinde daha önce beyan edilerek tahakkuk eden vergilerin; terkin edilmesi, ödenmiş olması halinde ise tarh edilerek ödenmesi gereken vergiden mahsup edilmesi gerektiğinin tabii olduğu dikkate alındığında, davacı tarafından tarhiyat öncesinde beyan edilip tahakkuk eden verginin, tarh matrahı üzerinden hesaplanan dava konusu vergiden mahsup edilmemiş olmasının mükerrer vergilendirmeye yol açtığından söz edilemez.

Tüzel kişilerde asıl muhatap, yasal temsilcilerdir. Bu temsilciler mutad iş saatlerinde "işyerinde" bulunamadıkları veya tebligatı bizzat alamayacak durumda oldukları takdirde "orada hazır bulunan" "memur veya müstahdemlere" tebliğ yapılması, bu şekilde işyerinde tebligat mümkün olmaması halinde ilan yoluyla tebliğ yoluna gidilmesi gerekmektedir. Bu sebeple yasal temsilcilerin adreslerine yapılan tebligat geçersizdir.

Belgesiz emtia satışının, 213 sayılı Kanun'un 359. maddesinde sayılan eylemlerden biri olmadığı dikkate alındığında, söz konusu fiille kaybına sebebiyet verilen vergi üzerinden üç kat vergi ziyaı cezası kesilemeyeceğinden, Vergi Dava Dairesi kararının; dava konusu vergi ziyaı cezasının, belgesiz emtia satışından kaynaklanan bölümünün bir katı tutarını aşan kısmına ilişkin hüküm fıkrasının bozulması gerekmiştir.

Vergi borcu nedeniyle limited şirket adına ödeme emirlerinin, kanuni temsilcilik sıfatları sona eren şahısların ikamet adresinde tebliğ edilmesi usulsüz olduğundan, davacının ortak sıfatıyla takibi için gerekli koşulların oluştuğundan bahsedilemez.

Emtia alımlarının sahte veya muhteviyatı itibarıyla yanıltıcı faturalarla belgelendirilmesinin ispatı sağlanıp bu durum ortaya sunulmadıkça, sahte fatura kullanma suçu için yapılan inceleme sonucunda kesilecek özel usulsüzlük cezası hukuka aykırıdır.

Dava konusu ödeme emirleri içeriği vergi ve cezalara ait ihbarnamelerin 213 sayılı Kanun'un ilgili hükümleri uyarınca tebliği gerekirken, tebliğ alındıları muhtara imzalatılmak suretiyle yapılan tebliğin usulüne uygun olduğundan söz edilemeyeceğinden dava konusu ödeme emirlerinin vergi ve cezalara ilişkin kısmı hukuka uygun düşmemiştir.

İzmir Bölge İdare Mahkemesi 1. Vergi Dava Dairesi, İstanbul Bölge İdare Mahkemesi 2. Vergi Dava Dairesi ve Gaziantep Bölge İdare Mahkemesi 1. Vergi Dava Dairesi'nin noterliklerin boşalması üzerine noterliği bir süre yöneten davacılara ödenen vekalet ücretinin vergiye tabi olup olmadığı, vergiye tabi ise Gelir Vergisi Kanunu'nun 2. maddesinde belirtilen gelir unsurlarından hangisi kapsamında vergilendirilmesi gerektiği hususunun Vergi Usul Kanunu'nun düzeltme ve şikayet hükümleri çerçevesinde incelenip incelenemeyeceğine dair kararları arasındaki aykırılığın giderilmesine ilişkindir.

İdarece yapılan vergi incelemesi sonucu düzenlenen raporda yasal defterlere kaydı gereken bazı hasılatların vergi matrahının azalması sonucunu doğuracak şekilde başka ortamlarda tutulduğu, yasal defterlere kayıtlarının yapılmadığı, bu şekilde beyan dışı bırakılarak vergi ziyaına neden olunduğu belirtilmiş ise de, yalnızca idarenin tespitleri ve bu tespitlere dayanan bilirkişi raporu ile mahkumiyet kararı verilemeyeceği hakkında.

7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle 213 sayılı Kanun'un 359 ve 367. maddelerinde değişiklik yapılmış olup, aynı Kanun'un 6. maddesiyle 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'na eklenen geçici 34. maddenin 3. fıkrasındaki " Bu maddeyi ihdas eden Kanun'un yayımı tarihinde 359. madde kapsamına giren suçlardan dolayı temyiz veya istinaf kanun yolu incelemesinde bulunan dosyalardan, 359. maddede bu maddeyi ihdas eden Kanunla yapılan düzenlemeler nedeniyle lehe değerlendirme yapılması gereken dosyalar hakkında bozma kararı verilir . "

9 Ağustos 2022 tarihli ve 31918 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan, Hazine ve Maliye Bakanlığı tarafından düzenlenen "bazı varlıkların ekonomiye kazandırılmasına ilişkin" Genel Tebliğ'de; 1 Temmuz tarihli 7417 sayılı Devlet Memurları Kanunu ile Bazı Kanunlarda ve 375 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamede Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 50. maddesinde yer alan "Varlık Barışı" uygulamasının işleyişine açıklık getirildi.

Kamu hizmetlerinden doğan alacaklarının tahsilat koşullarını düzenleyen 6183 Sayılı Amme Alacaklarının Tahsili Usulü Hakkında Kanun'un 51'inci maddesinde düzenlenen gecikme zammı oranı aylık %1,6'dan %2.5'e çıkarıldı.

21 Temmuz 2022 tarihli ve 31899 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Hazine ve Maliye Bakanlığı Tahsilat Genel Tebliğinde; 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 48'inci maddesi ile Bakanlığımıza tanınan yetkiye istinaden, halen yıllık %15 olarak uygulanmakta olan tecil faizi oranı bu Tebliğin yayımı tarihinden itibaren yıllık %24 olarak belirlenmiştir.

7417 sayılı Kanun'un 50'nci maddesi ile 5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu'na eklenen Geçici 15'inci maddesi ile yeni bir varlık barışı getirildi. Artık vergi mükellef olmayanlar da varlık barışından yararlanabilecek.